Laat ik maar met de deur in huis vallen: ik heb overgewicht. Momenteel niet zo heel extreem meer, ondanks het feit dat ik nog maar acht weken geleden bevallen ben. Echter voordat ik zwanger raakte van onze Wietze…… Oké ik beken dat elk pondje bij mij echt door het mondje is gegaan. Ik houd van eten, ik houd heel erg veel van eten. Wat dat betreft ben ik een echte Bourgondiër. Tel daar mijn natuurlijke aanleg om dik te worden bij op en je hebt de perfecte combinatie om ernstige obesitas te creëren.
Totdat ik zwanger raakte van Wietze en zwangerschapsdiabetes kreeg. Op het moment van de diagnose was ik 27 weken zwanger en nog maar vijf kilo aangekomen. Dat is op zich niet veel, maar wel als je weet dat je al veel te zwaar bent. Voordat ik die diagnose kreeg, zag ik de bui van het cijfer en de twee nullen al hangen. Mijn grootste angst om dat gewicht te halen, was op dat moment volkomen terecht. Toch heb ik dat gewicht nooit gehaald, sterker nog: ik viel af gedurende de rest van mijn zwangerschap en dat allemaal dankzij die diabetes.
Zwangerschapsdiabetes ook zoiets. Ik kreeg het door mijn overgewicht en dat kwam wel even heel erg hard binnen. Met andere woorden, ik werd ‘ziek’ door mijn eigen levensstijl en mijn, toen nog ongeboren, zoon heeft nu ook een verhoogd risico op diabetes op latere leeftijd. Nou dat opende mijn ogen wel. De knop ging om, ik kreeg een speciaal voedingsadvies en ik volgde dat advies trouw op. Ik viel ruim zeven kilo af en was warempel hoogzwanger nog lichter dan een maand voordat ik zwanger raakte. Na de bevalling was het al helemaal een feestje om op de weegschaal te stappen. Zo ‘licht’ was ik al zeker anderhalf jaar niet meer geweest. De kilo’s die er tijdens de zwangerschap van Anna waren aangekomen, waren grotendeels blijven plakken.
Inmiddels is Wietze negen weken oud en probeer ik mijn gezonde levensstijl vast te houden. Ik ben nu acht kilo lichter dan voor mijn zwangerschap, maar er mogen nog wel wat kilootjes af. Ik ben nu net zo zwaar als de dag dat ik de positieve test bij Anna in mijn handen had. Het is tijd om ook die kilo’s definitief vaarwel te zeggen. Ons gezin is immers compleet en er zijn geen excuses meer.
Ik ga bewust geen specifiek dieet volgen. De belangrijkste reden voor mij om dat niet te doen, zijn mijn kinderen. Ik wil dat mijn dochters zo min mogelijk merken van mijn gevecht tegen de kilo’s. Wat ik wel wil doen, is mijn eetpatroon uit de zwangerschap aanhouden (zie mijn blog over zwangerschapsdiabetes). Ik weet dat ik dan genoeg eet, dat ik meer energie heb en dat ik ook een heel stuk gezonder eet. En stiekem ben ik ook heel benieuwd hoe mijn lijf op dit eetpatroon reageert nu ik niet meer zwanger ben.
Om mezelf te motiveren heb ik bij Action twee potjes gekocht en een pot met rijgkralen. Voor elk 
pondje dat eraf moet, zit er nu een kraal in een van de potjes. Ik ga mezelf elke dag wegen en voor elk pondje dat eraf is, gaat er een kraal van het ene potje in het andere potje. Het is meer een psychologisch spelletje, maar ik ken mezelf. Ik heb het doorzettingsvermogen om af te vallen, alleen heeft deze dame soms wat stimulans extra nodig.
Momenteel is het ene potje nog leeg, deze week is mijn eerste week. Over niet al te lange tijd zal ik een update schrijven over hoe ik er nu voor sta. Ik ben eigenlijk nog benieuwd naar jou. Hoe bestrijd jij de overtollige kilo’s? Wat zijn jouw valkuilen? Hoe blijf jij op gewicht? Laat het me weten!
Zoals de titel al laat doorschemeren, ik heb zwangerschapsdiabetes. In het begin schrok ik van het nieuws, maar aan de andere kant had ik dat al verwacht.