Je knippert een keer met je ogen en er is weer een jaar voorbij………bij wijze van spreken dan. Op 25 augustus werd onze kleine man alweer een jaar oud. Ongelofelijk!
Daar waar ik bij onze Renske nog het idee had dat een jaar vrij snel voorbij was, leek dat bij Anna nog sneller te gaan. Om over Wietze nog maar te zwijgen. Alweer een heel jaar maakt hij ons gezin compleet en met een slik en een verborgen traan, sluit ik de babyfase voor altijd af.
Zijn geboortedag kan ik me nog als de dag van gisteren herinneren. Ik heb er zelfs een blog over geschreven. Ik was 40 weken en 4 dagen zwanger en ik was er wel zo’n beetje klaar mee. Stiekem hoopte ik nog dat hij op Kevins verjaardag geboren zou worden, maar ergens realiseerde ik me ook dat die kans vrij klein zou zijn toen we ’s ochtends opstonden. Niets bleek minder waar. Diezelfde avond is hij na een turbobevalling van iets minder dan anderhalf uur geboren. Bizar als ik daar nu aan terugdenk.
Hoe het nu gaat met Wietze
Wietze is echt een heerlijk mannetje. Hij is bijna altijd vrolijk en weet met zijn snoetje echt iedereen om zijn vinger te winden. Een kleine charmeur is het wel. Als het meneer niet zint, dan hoor je dat ook wel hoor. Hij is erg gericht op eten en zodra dat op is en hij vindt dat hij nog meer lust, dan hoor je hem wel.
Qua eten is Wietze heel makkelijk. Hij eet alles en lust praktisch alles. Helaas heeft hij iets wat lijkt op een koemelkintolerantie en dat houdt in dat hij koemelkvrije melk te drinken krijgt en dat we wat eten betreft ook echt de etiketten moeten lezen. Daar zijn we erg handig in geworden. En een ander klein dingetje is dat Wietze ontzettend makkelijk voedsel teruggeeft. Vloeibare zaken als flesjes dikken we al flink in en verder geven we hem alleen maar vast voedsel, toch geeft hij nog dagelijks een keer of drie voeding terug. Er is geen pijl op te trekken. Wietze heeft er zelf geen last van gelukkig. Het eten dat hij krijgt, lust hij heel graag. Banaan is zijn favoriete fruit en voor de rest heeft hij geen voorkeuren. Wietze is wel een jongen die zelfgemaakt voedsel lekkerder vindt en beter binnen kan houden dan een potje. Het enige wat hij echt niet lekker vindt, is Anna’s favoriete broodbeleg: smeerworst. Daar maak ik hem echt niet blij mee.
Lopen en kruipen doet meneer nog niet. Hij tijgert daarentegen wel razendsnel, dus ik denk dat hij daarop het kruipen maar overslaat. Zijn zussen daarentegen hebben nooit getijgerd. Renske heeft erg lang gekropen en Anna hield het na een maand kruipen wel voor gezien en ging aan de wandel. Ik ben heel benieuwd wat Wietze straks gaat doen en stiekem hoop ik dat het niet al te lang meer duurt voordat hij loopt. Hij weegt rond de tien kilo en dragen in de MaxiCosi vind ik wel zwaar worden.
Zijn eerste verjaardag
Wietzes eerste verjaardag hebben we gevierd met de directe familie. Destijds bij Renske hebben we het groots gevierd, maar eigenlijk beseft je kindje dat toch niet. De verjaardagen daarna vierden we alles stukken kleiner. Ik denk ook dat onze kinderen dat niet erg vinden. Terug naar Wietzes eerste verjaardag.
In plaats van zelf een taart bakken, heb ik tompouces besteld met zijn foto erop. Die vielen bij iedereen goed in de smaak. 
Het is op dat vlak wel jammer dat Wietze zelf er niet van kan proeven, want zo’n tompouce bevat natuurlijk weer melk. Desalniettemin heeft Wietze een geweldig feestje gehad e hij genoot van alle aandacht en de cadeaus die hij mocht openmaken.
Van ons had hij een Bobbycar (loopauto) gekregen voor buiten. Afgelopen zomer hebben wij onze tuin laten renoveren, dus hij kan daar straks naar hartenlust in racen met zijn auto. Voor de rest heeft hij heel veel spullen uit de Toet-toet-reeks van Vtech gekregen. Onze meiden hebben ook best veel speelgoed van Vtech en we zijn erg tevreden over de kwaliteit van het merk.
Een traditie van ons gezin bij een eerste verjaardag: pannenkoeken eten. Ik bak dan een hele stapel zodra het bezoek weg is en de jarige mag voor het eerst een pannenkoek. Maar hoe maak je zoiets zonder koemelk? Wietze kan wel tegen sojamelk, maar laat Kevin daar net weer allergisch voor zijn. Pannenkoeken op waterbasis leken me niet lekker, dus zocht ik een alternatief. In de supermarkt ontdekte ik havermelk van Alpro. Deze bevatte én geen koemelk én geen sojamelk. Op 
hoop van zegen probeerde ik deze pannenkoeken uit op Wietzes eerste verjaardag. Het werd een succes. De pannenkoeken worden veel voller van smaak en de kinderen hebben ervan gesmuld.
Inmiddels is Wietze alweer bijna 13 maanden en ik vind deze maand heel snel gegaan. Volgens mij knipper ik met mijn ogen en zijn we zo de volgende elf maanden verder. Is dat herkenbaar voor jullie?