Categorie: Opvoeding

Gepost op

Je knippert met je ogen en……Wietze is alweer 1 jaar!

Je knippert een keer met je ogen en er is weer een jaar voorbij………bij wijze van spreken dan. Op 25 augustus werd onze kleine man alweer een jaar oud. Ongelofelijk!

Daar waar ik bij onze Renske nog het idee had dat een jaar vrij snel voorbij was, leek dat bij Anna nog sneller te gaan. Om over Wietze nog maar te zwijgen. Alweer een heel jaar maakt hij ons gezin compleet en met een slik en een verborgen traan, sluit ik de babyfase voor altijd af.

Zijn geboortedag kan ik me nog als de dag van gisteren herinneren. Ik heb er zelfs een blog over geschreven. Ik was 40 weken en 4 dagen zwanger en ik was er wel zo’n beetje klaar mee. Stiekem hoopte ik nog dat hij op Kevins verjaardag geboren zou worden, maar ergens realiseerde ik me ook dat die kans vrij klein zou zijn toen we ’s ochtends opstonden. Niets bleek minder waar. Diezelfde avond is hij na een turbobevalling van iets minder dan anderhalf uur geboren. Bizar als ik daar nu aan terugdenk.

 Hoe het nu gaat met Wietze

Wietze is echt een heerlijk mannetje. Hij is bijna altijd vrolijk en weet met zijn snoetje echt iedereen om zijn vinger te winden. Een kleine charmeur is het wel. Als het meneer niet zint, dan hoor je dat ook wel hoor. Hij is erg gericht op eten en zodra dat op is en hij vindt dat hij nog meer lust, dan hoor je hem wel.

Qua eten is Wietze heel makkelijk. Hij eet alles en lust praktisch alles. Helaas heeft hij iets wat lijkt op een koemelkintolerantie en dat houdt in dat hij koemelkvrije melk te drinken krijgt en dat we wat eten betreft ook echt de etiketten moeten lezen. Daar zijn we erg handig in geworden. En een ander klein dingetje is dat Wietze ontzettend makkelijk voedsel teruggeeft. Vloeibare zaken als flesjes dikken we al flink in en verder geven we hem alleen maar vast voedsel, toch geeft hij nog dagelijks een keer of drie voeding terug. Er is geen pijl op te trekken. Wietze heeft er zelf geen last van gelukkig. Het eten dat hij krijgt, lust hij heel graag. Banaan is zijn favoriete fruit en voor de rest heeft hij geen voorkeuren. Wietze is wel een jongen die zelfgemaakt voedsel lekkerder vindt en beter binnen kan houden dan een potje. Het enige wat hij echt niet lekker vindt, is Anna’s favoriete broodbeleg: smeerworst. Daar maak ik hem echt niet blij mee.

Lopen en kruipen doet meneer nog niet. Hij tijgert daarentegen wel razendsnel, dus ik denk dat hij daarop het kruipen maar overslaat. Zijn zussen daarentegen hebben nooit getijgerd. Renske heeft erg lang gekropen en Anna hield het na een maand kruipen wel voor gezien en ging aan de wandel. Ik ben heel benieuwd wat Wietze straks gaat doen en stiekem hoop ik dat het niet al te lang meer duurt voordat hij loopt. Hij weegt rond de tien kilo en dragen in de MaxiCosi vind ik wel zwaar worden.

Zijn eerste verjaardag

Wietzes eerste verjaardag hebben we gevierd met de directe familie. Destijds bij Renske hebben we het groots gevierd, maar eigenlijk beseft je kindje dat toch niet. De verjaardagen daarna vierden we alles stukken kleiner. Ik denk ook dat onze kinderen dat niet erg vinden. Terug naar Wietzes eerste verjaardag.

In plaats van zelf een taart bakken, heb ik tompouces besteld met zijn foto erop. Die vielen bij iedereen goed in de smaak. Het is op dat vlak wel jammer dat Wietze zelf er niet van kan proeven, want zo’n tompouce bevat natuurlijk weer melk. Desalniettemin heeft Wietze een geweldig feestje gehad e hij genoot van alle aandacht en de cadeaus die hij mocht openmaken.

Van ons had hij een Bobbycar (loopauto) gekregen voor buiten. Afgelopen zomer hebben wij onze tuin laten renoveren, dus hij kan daar straks naar hartenlust in racen met zijn auto. Voor de rest heeft hij heel veel spullen uit de Toet-toet-reeks van Vtech gekregen. Onze meiden hebben ook best veel speelgoed van Vtech en we zijn erg tevreden over de kwaliteit van het merk.

Een traditie van ons gezin bij een eerste verjaardag: pannenkoeken eten. Ik bak dan een hele stapel zodra het bezoek weg is en de jarige mag voor het eerst een pannenkoek. Maar hoe maak je zoiets zonder koemelk? Wietze kan wel tegen sojamelk, maar laat Kevin daar net weer allergisch voor zijn. Pannenkoeken op waterbasis leken me niet lekker, dus zocht ik een alternatief. In de supermarkt ontdekte ik havermelk van Alpro. Deze bevatte én geen koemelk én geen sojamelk. Op hoop van zegen probeerde ik deze pannenkoeken uit op Wietzes eerste verjaardag. Het werd een succes. De pannenkoeken worden veel voller van smaak en de kinderen hebben ervan gesmuld.

Inmiddels is Wietze alweer bijna 13 maanden en ik vind deze maand heel snel gegaan. Volgens mij knipper ik met mijn ogen en zijn we zo de volgende elf maanden verder. Is dat herkenbaar voor jullie?

 

Gepost op

Oh boy wat een weekend!

Ken je dat gevoel? Dat je in een weekend meer ellende mee kunt maken dan je normaliter in een jaar meemaakt? Zo’n weekend heb ik nu. En hoe verdomd voorbips (lang leve juf Ank!) dit weekend ook is, Kevin en ik kunnen er nog een beetje om lachen ook. In deze blog neem ik jullie mee in mijn ellende. Lees en huiver!

Het begon vrijdagochtend. Kevin en Renske zijn al beneden. Ik ben nog boven om mij aan te kleden. ‘Oh nee papa, de tv doet het niet.’ Ja, deze loederouders laten hun kroost in de ochtend tv kijken. Kevin probeert de tv aan te zetten: geen stroom. De aardlek was eruit geklapt. Hup, aardlek weer aan en een minuut later: pats, weer eruit. Onze vaatwasser maakt kortsluiting. Is dat balen. Meteen een monter gebeld die zaterdags zou komen.

Dan is het vrijdagavond als ik voor het eerst in lange tijd mijn Facebookaccount weer eens open. Het eerste bericht dat ik lees, is het bericht dat een goede kennis onverwachts is overleden die dag. Ik had haar al lang niet meer in het echt gezien, maar wij hielden regelmatig contact via Facebook en Messenger. Nou, ik kan jullie zeggen dat dat er wel even inhakte.

Zaterdag was wel een leuke dag gelukkig. In de ochtend ben ik gaan zwemmen met Wietze. Dat doen we elke zaterdagochtend tot onze kinderen 3 jaar zijn. Ook kwam de monteur voor de vaatwasser. Helaas kon hij het probleem niet vinden, dus ging onze vaatwasser mee naar de werkplaats. Helemaal prima, dan wassen we wel een weekend met de hand af. Zaterdagmiddag had ik een high tea. Een collega met wie ik bevriend ben, heeft in Whatsapp een groep aangemaakt waarin ze allerlei uitjes deelt met alle ‘leden. Als je mee wilt gaan, kun je je opgeven. Gisteren was zo’n uitje. Ontzettend leuk, want zo ontmoet ik ook andere moeders enzovoorts. Het was een gezellige middag. In de avond hadden Kevin en ik sinds lange tijd weer date night. Renske en Anna aten als avondeten een broodje knakworst en Kevin en ik aten samen zodra meiden op bed lagen. Deze keer wilden we weer eens fonduen. We bestellen dan een compleet pakket bij de plaatselijke slager en kunnen een avondje vooruit. Gezellig eten en een wijntje erbij. Dat wijntje was ik niet meer gewend, dus ik viel die nacht ook als een blok in slaap. En toen begon de rest van de ellende.

Het is midden in de nacht 3.30 uur, Renske naast ons bed. ‘Mama ik heb op de overloop gespuugd, want ik haalde de badkamer niet meer.’ Zucht, waarom hadden we ook geen spuugemmer op de zolder staan (note to self: voortaan een emmer op zolder zetten)? De hoeveelheid braaksel viel nog mee, Kevin ruimde het op en controleerde Renskes bed op braaksel en maakte haar kamer ‘kotsproof’. Terug naar bed. Om 5.00 uur werden we wakker van Anna die huilde. Een nachtmerrie zo leek het. Kevin is even gaan kijken en de kleine dame sliep weer verder. Om 7.00 uur kwam Renske weer. ‘Ik heb weer gespuugd, maar nu in de emmer en een paar druppels op de grond.’ Geen punt, snel opruimen en hopelijk nog een uurtje slapen voordat Anna en Wietze wakker worden. Slapen lukte me niet meer, dus hop naar beneden de ontbijttafel dekken.

Uiteindelijk was het 9.00 uur voordat Kevin, Renske en Wietze beneden waren. Alledrie heerlijk uitgerust. Kevin gaf Wietze de fles en ik bakte broodjes af. Om 9.45 uur dacht ik dat het toch wel eens slim was om Anna uit bed te halen. Die is normaliter heel vroeg op. Ik stap haar kamer binnen en jawel hoor: spuug. Het hele bed onder: knuffels, beddengoed en haar lange blonde lokken. Heel fijn dit………not! Hup, Anna onder de douche, de wasmachine aan en 45 minuten later zaten we dan toch aan het ontbijt. Twee meiden die een cracker lustten. Het ontbijt was nog niet goed en wel ten einde en daar hadden we het weer………burp! Anna moest weer overgeven. Over zichzelf en de tafel heen. Weer een wasje om te draaien.

Zo ging het de hele ochtend. Renske hield alles binnen, Anna niet helaas. Tot overmaat van ramp heeft onze Wietze last van opkomende tanden, dus ‘besloot’ een beruchte tandenluier te produceren. Nog meer was. En zo zijn wij ons weekend wel doorgekomen:

  • Vaatwasser stuk, bergen afwas met de hand doen
  • Spuug opruimen
  • Wassen, drogen, strijken (en dat een aantal keer achter elkaar)

Voor het avondeten maakte ik tomatensoep. Ook dat ging niet zonder slag of stoot. Het blik met tomatenblokjes ‘plofte’ open en mijn goede blouse zat onder tomaat. Wat was ik daar blij mee…

Oh boy wat een weekend! Dit weekend hebben we het maximale uit het ouderschap kunnen halen geloof ik.

Gepost op

Als je kleuter ’s nachts zindelijk wil worden

Onze Renske wordt in november vijf jaar en ze is momenteel nog niet zindelijk in de nachten. Het zindelijk worden overdag duurde ook wat langer, maar inmiddels zijn we bijna twee jaar verder en er zat nog geen vooruitgang in.

Moet Renske zindelijk zijn op korte termijn? Nee, voor ons is dat geen must. Al zou het wel ontzettend handig zijn natuurlijk. Kevin en ik merken de laatste maanden wel dat Renske heel laks was in het naar de wc gaan ‘s  ochtends als ze wakker werd. Daarnaast weten we dat Renske vanaf komende schooljaar ook op schoolkamp gaat.

Regelmatig kwam ze  het afgelopen jaar ’s ochtends uit haar kamer met de boodschap ‘Mijn bed is nat.’ Lang hebben we ons afgevraagd hoe dat kon. Die broekjes waren nooit verzadigd als ze die uitdeed. En ineens kwam de aap uit de mouw. Renske plaste ’s ochtends haar blaas leeg in het luierbroekje. Dat is iets heel anders dan een plasje dat ’s nachts per ongeluk wegloopt, immers dat gaat met wat minder kracht. Tijd om haar te leren om de knop om te zetten. Gewapend met een goed verhaal over zindelijkheid en beste vriendinnetjes die geen luiers meer droegen,  probeerden we haar te overtuigen. De wil was er wel om droog te blijven, maar de knop ging niet om. Tot afgelopen week.

Ik had via de bekende Chinese webshop drie kekke oefenbroekjes besteld en die waren binnen. Onze Renske vond ze geweldig en kon bijna niet meer wachten totdat ze gewassen waren. Vorige week woensdagnacht zijn we begonnen met de broekjes. De eerste twee nachten gingen niet zo goed, maar een kletsnat bed had Renske ook niet. Op vrijdag hebben we met haar een beloningssysteem bedacht. Daarover zo meteen meer.

Tot nog toe lijkt het redelijk te gaan in de ochtenden. Renske zeurt niet om de ‘echte’ luierbroekjes en ze kiest zelf welk oefenbroekje ze aandoet. Ook doet ze niet moeilijk om mee te gaan naar de wc als wij haar rond 0.00 uur wakker maken. Ze is wakker en vindt zichzelf een grote meid dat ze toch meegaat naar de wc. Daarna gaat ze terug naar bed en slaapt ze verder. Krijgt ze een ongelukje, dan regelt ze dat zelf. Haar onderbroek, oefenbroek, pyjama en handdoek doet ze zelf in de wasmachine. Wij hebben onze wasmachine op zolder staan, dus dat scheelt. ’s Ochtends zet ik de machine aan en dan is aan het einde van de dag alles droog. Ik vind het knap hoe zelfstandig ons meisje is geworden.

Om haar te belonen, kwamen we tot het volgende systeem. Bij een droge nacht krijgt Renske een sticker. Tien stickers betekent een uitstapje naar de binnenspeeltuin van onze woonplaats. Die beloning heeft ze zelf bedacht. Wij hebben eraan toegevoegd dat ze een vriendinnetje mag meenemen. Renske kijkt er al naar uit. Ook voor het zelfstandig regelen van een natte broek hebben we een beloningssysteem. Renske is gek op chocolade, met name Mars. Voor elke keer dat ze ongelukjes zelf opruimt, krijgt ze een stempel en vijf stempels zijn voor haar een marsreepje.

Ik ben benieuwd hoe deze training verder gaat. Hebben jullie nog tips? Hoe is jullie kindje ’s nachts zindelijk geworden?