Categorie: Lifestyle

Gepost op

It looked a lot like Christmas

Deze blogpost is een beetje mosterd naar de maaltijd. De kerstdagen zijn al voorbij inmiddels. Eigenlijk had ik dit artikel nog voor de kerstdagen online willen zetten, maar helaas is me dat niet gelukt. In een volgende blog zal ik uitleggen hoe dat komt.

Wat houd ik toch van Kerst: gezellig samen zijn met mijn gezin en mijn familie, even tijd voor elkaar, mooie sfeerlichten. Wat een warmte straalt deze tijd uit. Als kind had ik dat al. Kerstmarkten vond ik fantastisch en ik wilde het liefst elke dag een bezoeken.

Een tijdje geleden zag ik op YouTube een leuk filmpje over de kerstshow van Intratuin Duiven. Al eerder had ik daar al iets over gezien in een vlog tijdens de Vlogmas-2017 Hans en Shifra (een vloggend koppel dat ik al een tijdje volg op YouTube, aanrader trouwens). Die kerstshow wilde ik eigenlijk al een hele tijd bezoeken en ik vond dat het dit jaar een keer tijd werd. Ik heb Kevin heel lief aangekeken en hij zag dat ook wel zitten. We waren ook wel toe aan weer een dagje weg met zijn tweetjes. Hoe fijn we het ook hebben als gezin, soms is het ook even fijn om gewoon weer een dagje een stel te zijn. En dus paste Kevins moeder op onze kindjes en gingen wij een dagje aar Duiven.

We vertrokken lekker op tijd, want we hadden al verwacht dat het druk zou zijn. Gelukkig viel dat bij aankomst nog mee en konden we alle tijd nemen om de kerstshow te bekijken en om tussendoor lekker te lunchen.

Wauw wat is zo’n kerstshow gaaf. Ik wist eigenlijk niet zo goed waar ik moest kijken. Je gaat hier echt niet naar toe om even een halfuurtje rond te kijken! Nee, trek gerust een hele dag of op zijn minst een middag uit om alles te bekijken.

De kerstshow begint bij de kerstbomen. Van groot tot klein, van duur tot betaalbaar, met lichtjes of toch liever zonder. Je kunt het zo gek niet bedenken om de boom staat er. Daarna volgde de afdeling verlichting. Ook hier keuze in overvloed en the sky is the limit lijkt het wel. Wat een mooie tuinverlichting!

En dan kwam het stuk waar ik gewoon heel blij van word: de opbouw van Lemax. Al jaren had ik een klein kerstdorpje op het dressoir staan, totdat ik kinderen kreeg. Ik was bang dat mijn kindjes er teveel met de handjes aan zouden zitten. Je kent het wel. Anyway…mijn dorpje lijkt volgens Kevin op een miniatuurversie van Stars Hollow uit de serie The Gilmore Girls. Toevallig had ik mijn kerstdorpje dit jaar toch weer eens opgezet en hadden we al besloten dat we ons dorpje weer eens zouden uitbreiden met een nieuw huisje. En zo waren we op de Lemax-afdeling van Intratuin helemaal in ons element. De keuze is enorm. Wij zeiden al tegen elkaar: ‘Het is maar goed dat we een budget hebben, want anders zouden we blijven kopen.’ Wat is het dorp daar mooi opgezet zeg. Voor ons dorp zochten we een mooi boekwinkeltje uit, want dat past bij mijn voorliefde voor boeken.

Na de lunch zijn we de rest van de kersthow gaan bekijken. Het thema van de kersthow van dit jaar is De betoverende wereld van de verlichte lotus. De titel doet de show eer aan. Als je met de rollerband naar boven gaat, rol je als het ware door een straat van lichtjes en dieren. Ik kon zo nog wel tig keren van boven naar beneden en dan zou ik nog niet uitgekeken zijn. Eenmaal boven kun je inspiratie opdoen voor de mooiste tafeldecoratie en kleuren voor in je boom. Het is dat we alles al versierd hadden thuis, want anders hadden we heel veel meer gekocht.

Al met al dus een geweldige dag. Gaan we volgend jaar weer? Absoluut! Ben jij er al een keer geweest? Laat het me weten!

Gepost op

Oh boy wat een weekend!

Ken je dat gevoel? Dat je in een weekend meer ellende mee kunt maken dan je normaliter in een jaar meemaakt? Zo’n weekend heb ik nu. En hoe verdomd voorbips (lang leve juf Ank!) dit weekend ook is, Kevin en ik kunnen er nog een beetje om lachen ook. In deze blog neem ik jullie mee in mijn ellende. Lees en huiver!

Het begon vrijdagochtend. Kevin en Renske zijn al beneden. Ik ben nog boven om mij aan te kleden. ‘Oh nee papa, de tv doet het niet.’ Ja, deze loederouders laten hun kroost in de ochtend tv kijken. Kevin probeert de tv aan te zetten: geen stroom. De aardlek was eruit geklapt. Hup, aardlek weer aan en een minuut later: pats, weer eruit. Onze vaatwasser maakt kortsluiting. Is dat balen. Meteen een monter gebeld die zaterdags zou komen.

Dan is het vrijdagavond als ik voor het eerst in lange tijd mijn Facebookaccount weer eens open. Het eerste bericht dat ik lees, is het bericht dat een goede kennis onverwachts is overleden die dag. Ik had haar al lang niet meer in het echt gezien, maar wij hielden regelmatig contact via Facebook en Messenger. Nou, ik kan jullie zeggen dat dat er wel even inhakte.

Zaterdag was wel een leuke dag gelukkig. In de ochtend ben ik gaan zwemmen met Wietze. Dat doen we elke zaterdagochtend tot onze kinderen 3 jaar zijn. Ook kwam de monteur voor de vaatwasser. Helaas kon hij het probleem niet vinden, dus ging onze vaatwasser mee naar de werkplaats. Helemaal prima, dan wassen we wel een weekend met de hand af. Zaterdagmiddag had ik een high tea. Een collega met wie ik bevriend ben, heeft in Whatsapp een groep aangemaakt waarin ze allerlei uitjes deelt met alle ‘leden. Als je mee wilt gaan, kun je je opgeven. Gisteren was zo’n uitje. Ontzettend leuk, want zo ontmoet ik ook andere moeders enzovoorts. Het was een gezellige middag. In de avond hadden Kevin en ik sinds lange tijd weer date night. Renske en Anna aten als avondeten een broodje knakworst en Kevin en ik aten samen zodra meiden op bed lagen. Deze keer wilden we weer eens fonduen. We bestellen dan een compleet pakket bij de plaatselijke slager en kunnen een avondje vooruit. Gezellig eten en een wijntje erbij. Dat wijntje was ik niet meer gewend, dus ik viel die nacht ook als een blok in slaap. En toen begon de rest van de ellende.

Het is midden in de nacht 3.30 uur, Renske naast ons bed. ‘Mama ik heb op de overloop gespuugd, want ik haalde de badkamer niet meer.’ Zucht, waarom hadden we ook geen spuugemmer op de zolder staan (note to self: voortaan een emmer op zolder zetten)? De hoeveelheid braaksel viel nog mee, Kevin ruimde het op en controleerde Renskes bed op braaksel en maakte haar kamer ‘kotsproof’. Terug naar bed. Om 5.00 uur werden we wakker van Anna die huilde. Een nachtmerrie zo leek het. Kevin is even gaan kijken en de kleine dame sliep weer verder. Om 7.00 uur kwam Renske weer. ‘Ik heb weer gespuugd, maar nu in de emmer en een paar druppels op de grond.’ Geen punt, snel opruimen en hopelijk nog een uurtje slapen voordat Anna en Wietze wakker worden. Slapen lukte me niet meer, dus hop naar beneden de ontbijttafel dekken.

Uiteindelijk was het 9.00 uur voordat Kevin, Renske en Wietze beneden waren. Alledrie heerlijk uitgerust. Kevin gaf Wietze de fles en ik bakte broodjes af. Om 9.45 uur dacht ik dat het toch wel eens slim was om Anna uit bed te halen. Die is normaliter heel vroeg op. Ik stap haar kamer binnen en jawel hoor: spuug. Het hele bed onder: knuffels, beddengoed en haar lange blonde lokken. Heel fijn dit………not! Hup, Anna onder de douche, de wasmachine aan en 45 minuten later zaten we dan toch aan het ontbijt. Twee meiden die een cracker lustten. Het ontbijt was nog niet goed en wel ten einde en daar hadden we het weer………burp! Anna moest weer overgeven. Over zichzelf en de tafel heen. Weer een wasje om te draaien.

Zo ging het de hele ochtend. Renske hield alles binnen, Anna niet helaas. Tot overmaat van ramp heeft onze Wietze last van opkomende tanden, dus ‘besloot’ een beruchte tandenluier te produceren. Nog meer was. En zo zijn wij ons weekend wel doorgekomen:

  • Vaatwasser stuk, bergen afwas met de hand doen
  • Spuug opruimen
  • Wassen, drogen, strijken (en dat een aantal keer achter elkaar)

Voor het avondeten maakte ik tomatensoep. Ook dat ging niet zonder slag of stoot. Het blik met tomatenblokjes ‘plofte’ open en mijn goede blouse zat onder tomaat. Wat was ik daar blij mee…

Oh boy wat een weekend! Dit weekend hebben we het maximale uit het ouderschap kunnen halen geloof ik.

Gepost op

Ik heb ‘levenslang’ …… strijd tegen de (zwangerschaps)kilo’s

Laat ik maar met de deur in huis vallen: ik heb overgewicht. Momenteel niet zo heel extreem meer, ondanks het feit dat ik nog maar acht weken geleden bevallen ben. Echter voordat ik zwanger raakte van onze Wietze…… Oké ik beken dat elk pondje bij mij echt door het mondje is gegaan. Ik houd van eten, ik houd heel erg veel van eten. Wat dat betreft ben ik een echte Bourgondiër. Tel daar mijn natuurlijke aanleg om dik te worden bij op en je hebt de perfecte combinatie om ernstige obesitas te creëren.

Totdat ik zwanger raakte van Wietze en zwangerschapsdiabetes kreeg. Op het moment van de diagnose was ik 27 weken zwanger en nog maar vijf kilo aangekomen. Dat is op zich niet veel, maar wel als je weet dat je al veel te zwaar bent. Voordat ik die diagnose kreeg, zag ik de bui van het cijfer en de twee nullen al hangen. Mijn grootste angst om dat gewicht te halen, was op dat moment volkomen terecht. Toch heb ik dat gewicht nooit gehaald, sterker nog: ik viel af gedurende de rest van mijn zwangerschap en dat allemaal dankzij die diabetes.

Zwangerschapsdiabetes ook zoiets. Ik kreeg het door mijn overgewicht en dat kwam wel even heel erg hard binnen. Met andere woorden, ik werd ‘ziek’ door mijn eigen levensstijl en mijn, toen nog ongeboren, zoon heeft nu ook een verhoogd risico op diabetes op latere leeftijd. Nou dat opende mijn ogen wel. De knop ging om, ik kreeg een speciaal voedingsadvies en ik volgde dat advies trouw op. Ik viel ruim zeven kilo af en was warempel hoogzwanger nog lichter dan een maand voordat ik zwanger raakte. Na de bevalling was het al helemaal een feestje om op de weegschaal te stappen. Zo ‘licht’ was ik al zeker anderhalf jaar niet meer geweest. De kilo’s die er tijdens de zwangerschap van Anna waren aangekomen, waren grotendeels blijven plakken.

 Inmiddels is Wietze negen weken oud en probeer ik mijn gezonde levensstijl vast te houden. Ik ben nu acht kilo lichter dan voor mijn zwangerschap, maar er mogen nog wel wat kilootjes af. Ik ben nu net zo zwaar als de dag dat ik de positieve test bij Anna in mijn handen had. Het is tijd om ook die kilo’s definitief vaarwel te zeggen. Ons gezin is immers compleet en er zijn geen excuses meer.

 Ik ga bewust geen specifiek dieet volgen. De belangrijkste reden voor mij om dat niet te doen, zijn mijn kinderen. Ik wil dat mijn dochters zo min mogelijk merken van mijn gevecht tegen de kilo’s. Wat ik wel wil doen, is mijn eetpatroon uit de zwangerschap aanhouden (zie mijn blog over zwangerschapsdiabetes). Ik weet dat ik dan genoeg eet, dat ik meer energie heb en dat ik ook een heel stuk gezonder eet. En stiekem ben ik ook heel benieuwd hoe mijn lijf op dit eetpatroon reageert nu ik niet meer zwanger ben.

Om mezelf te motiveren heb ik bij Action twee potjes gekocht en een pot met rijgkralen. Voor elk pondje dat eraf moet, zit er nu een kraal in een van de potjes. Ik ga mezelf elke dag wegen en voor elk pondje dat eraf is, gaat er een kraal van het ene potje in het andere potje. Het is meer een psychologisch spelletje, maar ik ken mezelf. Ik heb het doorzettingsvermogen om af te vallen, alleen heeft deze dame soms wat stimulans extra nodig.

Momenteel is het ene potje nog leeg, deze week is mijn eerste week. Over niet al te lange tijd zal ik een update schrijven over hoe ik er nu voor sta. Ik ben eigenlijk nog benieuwd naar jou. Hoe bestrijd jij de overtollige kilo’s? Wat zijn jouw valkuilen? Hoe blijf jij op gewicht? Laat het me weten!

 

Gepost op

Shoplog #1 – Noppies en Action

Het weekend is alweer bijna ten einde. Het was best een aardig weekend. Gisteren was het shopdag. Nou ja shopdag. Er werden twee pakjes bezorgd met spulletjes die ik besteld had en ik shopte bij Action. Vandaag kwam een van mijn beste vriendinnen op kraamvisite met haar man. Voor wie mij kent, weet dat ik een gezelligheidsdier ben en altijd in ben voor een praatje. Deze blog ga ik spenderen aan mijn aankopen.

Bij Bol bestelde ik voor een heel weeshuis aan wasmiddelen van Robijn. Ik vind Robijn geweldig wasmiddel. Vooral Robijn color in die grote flessen vind ik lekker ruiken. Ook de pakjes waspoeder voor fijnwas gebruik ik graag. Ik heb er voor deze shoplog geen foto’s van gemaakt.

Verder kwam mijn bestelling van Noppies binnen. Voor baby’tjes vind ik het merk Noppies geweldig. Vooral de lijn voor newborns is mijn favoriet. Het stof waarvan de kleding gemaakt wordt, blijft altijd mooi en het pilt niet tot nauwelijks.

Voor onze Wietze kocht ik het volgende:

Deze trui is het model Imperia. Het is eens stoere trui met figuurtjes uit het spel Tetris erop. In de hals van de trui zit een drukknoopje. Persoonlijk vind ik dat heel prettig, want dan sluit zo’n trui ook altijd netjes aan bij het nekje van je kindje. Ik ben heel benieuwd hoe het Wietze staat. Wietze draagt nu nog maatje 56, maar hij groeit zo hard dat het niet lang duurt voordat hij de trui aan kan. Ik bestelde de trui in maat 68. Toen Kevin de trui voor het eerst zag in  de webshop, was zijn reactie: ‘Die moeten we kopen voor Wietze.’ Kevin is goed in Tetris spelen en deze trui is dan ook met een knipoog naar zijn Tetrisvaardigheid (nieuw woord bedacht, haha). Eigenlijk is het heel handig als je een man hebt die goed is in Tetris. Een auto inpakken als je op vakantie gaat, was nog nooit zo makkelijk. Oké Maud, je begint af te dwalen……je shoplog.

Daarnaast kocht ik het jongenspakje uit de Kelly-Caresse-lijn. Kelly Caresse is een mamablogger en -vlogger die ik al een hele tijd volg op social media. Ik vind haar blogs en vlogs inspirerend en herkenbaar. Binnenkort zal ik een keer een blog schrijven over inspirerende bloggers en dan zal ik wat meer toelichten. Ik heb het pakje gekocht in maat 68, hopelijk kan Wietze het over niet al te lange tijd aan. Het pakje voelt heerlijk zacht aan en is qua stof echt de kwaliteit die je van Noppies kunt verwachten. Het pakje wordt geleverd in een mooie cadeauverpakking en op de achterkant staat een hele mooie quote. ‘Each day is a gift.’ Ik merk zelf dat ik soms te weinig bezig ben met de schoonheid van de dagelijkse dingen. Eigenlijk zou ik dat wat meer mogen doen. Elke dag is ook een cadeautje. Een quote om te onthouden.

In de loop van de dag shopte ik bij Action nog wat prullaria. Ik geloof dat mijn halve huisdecoratie bestaat uit spullen van Action. En ik denk dat het voor veel, met name, vrouwen herkenbaar is als ik zeg dat ik de Action niet in en uit kan lopen zonder iets te kopen. Als ik er niet hoef te zijn, probeer ik de winkel te vermijden. Dat is beter voor mijn portemonnee, al kost het bijna niks daar, maar ook beter voor mijn huis dat al vol staat met genoeg spullen en prullaria. Wat kocht ik gisteren?

 

Voor Renske en Anna kocht ik deze rietjesbekers. Niet dat ze die nodig hadden, maar soms vind ik het leuk om een kleinigheidje mee te brengen. Renske wilde de Frozenbeker en Anna die van Dory. Al vraag ik me af of het niet ook omgekeerd had kunnen zijn. Anna vindt alles wel leuk en Renske kiest Frozen vooral vanwege de kleuren. De deksel is roze.

 

Ook kocht ik twee setjes van een handdoek en een theedoek. Op de een of andere manier raak ik altijd wel een handdoek of theedoek kwijt, terwijl ik ze graag altijd in setjes in mijn keuken gebruik. Op de foto wellicht wat minder duidelijk te zien, maar het ene setje is mintgroenig van kleur en het andere setje is meer blauwachtig. In plaats van een printje hebben de handdoeken een soort structuur in het stof. Ik vind deze handdoekjes leuk om te zien, ook al zijn het gebruiksvoorwerpen. Het oog wil ook wat.

 

Als laatste kocht ik een sprei. Ik weet nu al dat Kevin dat vreselijk gaat vinden. Elke avond zullen we die sprei van het bed moeten halen voordat we kunnen gaan slapen. Aan de andere kant ziet ons bed er nu netjes opgemaakt uit. De sprei past goed bij onze boxspring en bij de kleuren van de slaapkamer. De kleur is taupe en de print is kersenbloesem. Onze boxspring is ook ook taupe.

Tot zover deze shoplog. Er zullen er vast nog een aantal gaan volgen denk ik.